Ünlü Psikolog ve yazar Esther Villar ‘Yönlendirilmiş Erkek’ adlı eserinde; Erkek-kadın ve para ilişkisi üzerine çok ilginç görüşler sergiliyor. Villar’e göre; erkek, erken yaştan itibaren kadının kölesi olarak görevlerini yerine getirecek şekilde eğitilir. Erkeklerin çoğu, sadece kendilerine ait bir tanrıçayı tercih eder, onun kölesi olurlar ve bu esarete aşk derler.
Oysaki kadın için aşk güç anlamına gelir, erkek içinse kölelik. Temelde erkek, çalışan ve çalışarak kendini, karısını ve karısının çocuklarını geçindiren bir varlıktır. Kadın ise, çalışmayan ya da en azından dönem dönem çalışmayan biridir. Çoğu kez kadın, kocası biryana, ne kendini ne de çocuklarını geçindiren konumundadır.
Kadın, erkekte yararlı bulduğu her özelliği erkeksi olarak değerlendirir; buna karşılık ona ya da bir başkasına yararı olmayan diğer her şeyi kadınsı olarak değerlendirir. Kadınlarla başarılı olmak isteyen bir erkeğin görünüşünün erkeksi olması gerekir; bu da bir erkeğin tek var oluş nedeni olan çalışmaya uygun olması gerektiği anlamına gelir. Görünüş, ona verilen her işe uygun olmak ve bu işleri her zaman başarıyla yapmaktır.
Tarihin garip bir cilvesi sonucunda; aslında en yoksul olan erkekler, en çirkin kadınlar tarafından sömürülmektedir. Bu nedenle kendi sınıflarındaki daha çekici olan kadınlar her zaman daha çok kazanan erkekler tarafından burunlarının dibinden çekilip alınmaktadır. Belli bir erkek ne yaparsa yapsın ya da gününü nasıl geçirirse geçirsin, bütün erkeklerin ortak bir yanı vardır. Hepsi de günlerini alçaltıcı bir şekilde geçirir. Bundan da hiçbir şey kazanmaz, kendi yaşamını sağlamak için mücadele etmez, çünkü onun için lüksün bir anlamı yoktur. O, böylesine gurur duymasını sağlayan başkaları için çalışır. Kuşkusuz, yanında ya da masasının üzerinde karısının ve çocuklarının bir resmi olacak ve çevresindekilere göstermek için hiçbir fırsatı kaçırmayacaktır.
Ne iş yaparsa yapsın! Yaşamının her anını, dev ve acımasız bir sistemin, onu öleceği güne dek son kertesine kadar sömürmek için inşa edilmiş olan bir sistemin küçük bir dişlisi olarak harcayacaktır. Erkekler, hayatı boyunca hep aynı oyunu oynamaya mecbur edilmiş bir çocuk gibidir. Bunun nedeni açıktır. Belli bir alanda yeteneği olduğu keşfedildiği anda, o konuda uzmanlaşmaya itilir. Daha sonra bu alanda çalışarak daha çok para kazanabileceği için, sonsuza kadar aynı işi yapmaya zorlanır. Okulda matematiği iyiyse, sayılara kafası basıyorsa, yaşamı boyunca bir muhasebeci, matematikçi ya da bilgisayar operatörü olarak çalışmaya mahkûm edilecektir. Onu sömüren kadın başka bir iş yapmasına kesinlikle izin vermeyecektir. Çünkü yaşama biçimini, yani işini değiştiren bir erkek, güvenilmez olarak değerlendirilir. Bunu birkaç kere yaptığı zaman ise toplum dışına itilir ve yalnız kalır. Çünkü toplum demek, kadın demektir.
Erkeklerin yaşamlarının tamamı, bir dizi şartlı refleksten, bir dizi hayvansı edimden başka bir şey değildir. Bu hareketleri yapmayan, para kazanma becerisi azalan bir erkek başarısız görülür. Başka bir deyişle, erkek hep kölesi olduğu şeyin ya da insanın arayışı içindedir. Çünkü sadece köle olarak kendini emniyette hissetmektedir ve kural olarak kölesi olmak için bir kadını seçer!
Erkeğin tersine kadın, çalışmayan bir insandır! Kadınlar zihinsel kapasitelerini kullanmazlar. Aslında bilerek bu kapasitelerinin bozulmasına göz yumarlar. Birkaç yıllık aralıklı eğitimden sonra, tali ve geri döndürülemez bir aptallık durumuna yönelirler. Teorik olarak güzel bir kadın, bir şempanzeden daha az bir zekâya ihtiyaç duyar ve buna karşılık kimse onu topluma uymayan bir yaratık olarak değerlendirmez. Kadınların çoğu ergenlik yaşlarında bir erkek seçerek, ona tüm işi yıkmak üzerine plan yaparlar. Bir kadın buna karar verdiği anda beynini geliştirmekten vazgeçer. Elbette çeşitli dereceler ve diplomalar alabilir. Bunlar onun erkeklerin gözündeki piyasa değerini arttırır. Çünkü erkekler, bir şeyleri ezbere bilen bir kadının, ayrıca erkekleri de tanıyıp anlayacağına inanır.
Kadının, erkek karşısında seçme özgürlüğü gibi büyük bir avantajı vardır. Kadınlar bağımsız bir yaşamla, aptalca, şımarıkça ve asalakça bir yaşam arasında bir seçim yapabilirler. Bunlardan sonuncusunu tercih etmeyen kadınların sayısı çok azdır. Erkeklerinse elbette tercih şansı yoktur. Cinsler arası ilişkilerdeki en can sıkıcı gerçeklerden birisi, kadının dünyasında erkeğin olmadığıdır. Onun dünyasında sadece başka bir kadın önemlidir. Kadının erkeğe bağımlılığı sadece tıpkı bir turistin uçağa, bir cafe sahibinin kahve makinesine, bir arabanın benzine ve bir televizyonun elektriğe bağımlı olması gibi nesnel bir bağımlılıktır.
Erkeğin çekici veya zeki olup olmaması kadın için kesinlikle önemsizdir. Çünkü hissedar, temettü kuponlarının rengiyle kesinlikle ilgilenmez! İstatistiklere göre, nüfusun en çok para harcayan kesimi kadınlardır; harcanan ise, erkeklerin onlar için kazandığı paradır. Kadını erkekle tutan tek şey paradır. Erkek kadına muhtaçtır! Çünkü boyun eğeceği, uğruna köle olacağı bir şeye ihtiyaç duyar. Kadının ise en büyük ideali işsiz ve sorumsuz bir yaşam sürmektir.
Tercih şansı verildiği takdirde her erkeğin, yetişken ve karısını genç bir modelle değiştireceği rahatlıkla söylenebilir ama her erkek daha genç bir kadın bulamaz. Ve şu veya bu türden bir kadına ihtiyacı olduğu için elindekini korumayı tercih eder. Parası bol olan ve gücü yeten erkeklerin, eski karılarını atıp genç modellerle yaşamak gibi bir alışkanlığı var ve yüklü bir nafaka alan eski eşleri de bu durumdan şikâyetçi olmaz. Aslında sıkı bir pazarlık ettikleri için de muhtemelen çok memnun olurlar. Ama bu sadece zenginlere özgün bir lükstür. Yoksul bir erkek, sorumsuz bir coşkunluk anında bir kadına gitmeye karar verdiği zaman, kadını kısa sürede kaybedeceğinden emin olabilir. Çünkü parası, iki kadını geçindirmeye yetmeyecektir.
Tercih şansı olan çekici bir kadın da ekonomik güvence vermesi koşuluyla genç bir erkeği seçebilir. Bunun nedeni elbette ne istediklerini ve neyin kendi çıkarlarına olduğunu bildikleri kesindir. Çünkü kadın, erkeği maddi ihtiyaçlar için üretim yapan bir makine olarak görmektedir….
