Samandağ ADD öncülüğünde yürütülen ve siyasi partilerin, demokratik kitle örgütlerinin desteklediği Şeker Fabrikalarının özelleştirilmesine karşı bir imza kampanyası başlatıldı. Samandağ ADD başkanı Atiye Sönmez Erdoğdu, kampanyanın büyük ilgi gördüğünü, her kesim tarafından desteklendiğini belirterek “Sokakta, iş yerlerinde, halkın bulunduğu her yerde imza kampanyasını yürütüyoruz. Yakında meydanlarda imza masaları açıp, bütün halka ulaşacağız” dedi. Birde basın açıklaması yapan Erdoğdu, basın açıklamasında Şeker Fabrikalarının Cumhuriyetin emaneti olduğunu ve bu emanete sahip çıkacaklarını belirtti.
Erdoğdu toplantıda şunlaı dile getirdi
Özelleştirme adı altında Cumhuriyetin ekonomik kazanımlarını yok eden AKP iktidarı, bu
kez, 14 şeker fabrikasını feda ediyor. 3 Nisan ile 18 Nisan 2018 tarihleri arasında yapılacak
3 gurup ihale ile tarımsal sanayinin can damarı ile şeker pancarı üretiminin hayat damarları
koparılırken, GDO’lu tatlandırıcı üreten emperyalist şirketlerin önü açılıyor.
Türkiye bu girişime karşı, çiftçisiyle, işçisiyle, sendikasıyla, kamyon şoförü ile tüketicisi ile,
siyasi partileri ile demokratik kitle örgütleri ile ayakta ve direnmeye kararlıdır..
Şeker fabrikaları Türkiye Cumhuriyetinin yol göstericisi Altı Ok’un Devletçilik ilkesinin en
güzel ve ilk hayata geçirilen adımlarından biridir. 17 Şubat 1923 günü açılan İzmir İktisat Kongresinde görüşülüp karara bağlanan ekonomik bağımsızlığı da elde etme kararlılığı ve
hedefi doğrultusunda, bir yanda özel sektör, diğer yanda kamu girişiminin yarıştığı, birinin
gücünün tükendiği noktada diğerinin yardıma koştuğu örnek bir girişimdir.
Uşak’ta Nuri Şeker öncülüğünde başlatılan şeker fabrikası ile Alpullu’da devletin başlattığı
şeker fabrikaları yaklaşık aynı zamanda bitirilmişi ülkenin en acil gereksinimlerinden biri
karşılanırken şeker pancarı tarımında da ilk planlı adımlar atılmıştır. Şeker fabrikaları, tüm
ülke coğrafyasına yayılacak şekilde planlanmış ve hayata geçirilmiştir. Pancar bitkisinin
özellikleri nedeni ile yüksek rakımlı yerlerde de yetiştirilmeye başlanmış, bu yolla kırsal kesimden kentlere, Doğu’dan Batıya göç engellenmiştir. Zaman içinde dışardan şeker alan
ülke, yerini dışarıya şeker satan ülke haline gelmiştir.
Şeker fabrikaları aynı zamanda kurulu olduğu kentlerde sosyal ve kültürel hayatı geliştirmiş,
yöneticisi ve işçisine vazife evi, sosyal konut, sosyal alanlar, spor tesisleri yaratmıştır.
Türkiye 12 Eylül darbesi sonrasında Cumhuriyet kazanımlarına karşı ağır bir saldırı ile
karşılaşmış, siyasal, sosyal, kültürel ve hukuk alanındaki saldırılar ekonomik kazanımlara
saldırıya da dönüşmüş ve özelleştirme politikaları tek taraflı propaganda ile
benimsetilmeye çalışılmıştır. “Liberalleşme-küreselleşme” diye yutturulan bu politikaların
hedefinde gıda sektörü başta olmak üzere üreticiler, “milletin efendisi” köylü yer almıştır.
Batı ülkelerinde devlet desteklemesi ile üretimini artıran tarım sektörü, artan stoklarını
tüketmek için yollar ararken çözümü az gelişmiş ülkelerin tarım ve tarımsal sanayini çökertmede bulmuş, bu nedenle tarıma ve hayvancılığa desteğin kaldırılmasının
propagandası yoğunlaştırılmıştır.
Şeker fabrikalarının özelleştirilmesinin arkasında emperyalist tekellerin 20 yıla varan
“kararlı” ve hain mücadelesi vardır.
Emperyalizme verilen sözler yerine getirilmektedir.
Şimdi özelleştirilmek istenen şeker fabrikaları konuta, AVM’lere dönüştürülecek, üretim
merkezlerinin yerini tüketim tapınakları alacaktır. Ülkede yıkıma uğrayan şeker sektörünün
yerini ise GDO’lu tatlandırıcılar alarak Türk halkı doğacak hastalıklarla ilaç tekellerinin
insafına terk edilecektir.
Türk halkı bu yıkıma izin vermeyecektir. İşçisiyle, sendikasıyla, çalışanlarının aileleri ile,
pancar üreticisi ile, tüketicisiyle, siyasal partisiyle, demokratik kitle örgütüyle direnecek ve
Cumhuriyetin bu ilk ekonomik kalelerini emperyalizmin insafına terk etmeyecektir.” Dedi.
